Είναι από τις πιο ιστορικές βιοµηχανίες στην Ελλάδα µε µακρά πορεία που ξεκινά το 1898. Κι όµως, πέρα από τα όρια της Μαγνησίας οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πολλά γι’ αυτή και ας κρατούν καθηµερινά στα χέρια τους βασικά προϊόντα των οποίων τη συσκευασία υπογράφει. Η Antopack-Αντωνίου Α.Ε., όπως ονοµάζεται από το 2007, ξεκίνησε από ένα µικρό εργαστήρι λιθογραφίας στη δύση του 19ου αιώνα (µόλις ένα από τα τρία τότε στην Ελλάδα) σε µία δυσχερή οικονοµική κατάσταση για τη χώρα δεδοµένου ότι είχε προηγηθεί µόλις τον προηγούµενο χρόνο το «µαύρο ’97» και πέντε χρόνια πριν το «χρεοστάσιο» που κήρυξε ο Τρικούπης.
Επειτα από 121 περιπετειώδη χρόνια για τον Ελληνισµό το µικρό εργαστήρι έχει εξελιχθεί σε µία από τις πλέον σύγχρονες βιοµηχανικές µονάδες στον κλάδο των εκτυπώσεων, της κυτιοποιίας και της ετικετοποιίας µε µεγάλους και πολύ γνωστούς µακροχρόνιους πελάτες (Αθηναϊκή Ζυθοποιία, Barilla, Coca-Cola HBC, Μπισκότα Παπαδοπούλου, Γιώτης, Unilever κ.λπ.).
Κάτι που αποδεικνύει ότι ακόµα και σε περιόδους µεγάλων οικονοµικών κρίσεων πάντα υπάρχει η ευκαιρία και ο χώρος για να τεθούν οι βάσεις για πράγµατα... µεγάλα! Γι’ αυτό εξάλλου και η αναγνώριση στον βιοµηχανικό κόσµο είναι καθολική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ΣΕΒ πέρυσι συµπεριέλαβε την Antopack στην καµπάνια του «Η Ελλάδα Παράγει». «Η ευθύνη είναι µεγάλη», απαντά στο «business stories» η Τέα Αντωνίου, διευθύνουσα σύµβουλος της εταιρείας, όταν ερωτάται για τις προκλήσεις αλλά και το βάρος συνέχισης της οικογενειακής επιχείρησης. «Προσπαθώ να µην το σκέφτοµαι και να εστιάζω στο σχέδιο ανάπτυξης που έχουµε καταρτίσει», συµπληρώνει επικαλούµενη τη µεθοδικότητά της, την οποία αναγάγει στην κατά το ήµισυ γερµανική (από την πλευρά της µητέρας της) καταγωγή της.
Εδώ και έξι χρόνια περίπου η τέταρτη γενιά της οικογένειας έχει αναλάβει το τιµόνι. Μαζί µε την Τέα, ρόλο διευθύνοντος συµβούλου έχει επίσης ο αδελφός της Γιώργος, ενώ καθήκοντα γενικού διευθυντή Επιχειρήσεων ασκεί και ο εξάδελφός της Γιάννης. «Εχουµε και µία... Μέρκελ στα οικονοµικά», λέει αστειευόµενη η κυρία Αντωνίου αναφερόµενη στη µητέρα της, που συνεχίζει να βοηθά στην οικονοµική διεύθυνση.
Ο πατέρας της Αγγελος, που µαζί µε τον αδελφό του ∆ιονύση εξέλιξαν την εταιρεία κατά τις προηγούµενες δεκαετίες σε µία σύγχρονη βιοµηχανία και συνέδεσε το όνοµά του µε την τοπική ενηµέρωση ιδρύοντας το 1990 το περιφερειακό κανάλι TRT λαµβάνοντας µία από τις πρώτες τηλεοπτικές άδειες, απεβίωσε πέρυσι. «Ηταν µεγάλο σοκ για εµάς. Για την εταιρεία όµως τα πράγµατα ήταν ήδη δροµολογηµένα από το 2012», λέει η Τέα Αντωνίου. Η ίδια µάλιστα λέει ότι η µεγάλη αγάπη και το πάθος του πατέρα της ήταν το TRT και το Ράδιο ΒΕΡΑ (Βολιώτικη Ελεύθερη Ραδιοφωνία), που έχει αποµείνει στην ιδιοκτησία της οικογένειας (το TRT πωλήθηκε προ ετών στο δίκτυο Hellas Net του εφοπλιστή Γιάννη Καραγιώργη).
«Αν ο πατέρας µου αφιέρωνε τον χρόνο και τον κόπο που αφιέρωσε στο κανάλι, η βιοµηχανία θα ήταν µία από τις µεγαλύτερες της χώρας. Το πιστεύω αυτό», λέει. Η ίδια πάλι αφιερώνει όλες τις προσπάθειες και την προσοχή της στη βιοµηχανία και τους 49 εργαζοµένους της που θεωρεί παιδιά της, όπως λέει, παρότι είναι µόλις 40 ετών, θέλοντας να υπογραµµίσει την ευθύνη που νιώθει γι’ αυτούς, «ειδικά σε µία περιοχή που έχει σχεδόν αποβιοµηχανοποιηθεί».
Ο στόχος
Οι στόχοι που θέτει βέβαια είναι υψηλοί και συνδέονται µε το σχέδιο που υπάρχει για επέκταση σε νέες αγορές. «Θέλω ως το 2020 να διπλασιάσουµε τον τζίρο µας φτάνοντας τα 15-18 εκατ. ευρώ. Κάτι που σηµαίνει ότι πρέπει να δώσουµε βάρος στις άµεσες εξαγωγές µας που σήµερα σε αναλογία φτάνουν µόνο το 8% επί του τζίρου µας», σηµειώνει η ίδια, αν και παραδέχεται ότι «καλό είναι οι στόχοι να είναι υψηλότεροι για να “τεντώνεσαι” και ας φαίνεται ότι δεν µπορείς να τους πιάσεις».
Μακροπρόθεσµα πάντως η ίδια λέει ότι η εταιρεία θέλει να κρατήσει έναν ετήσιο ρυθµό ανάπτυξης 12%-14%. Σηµειωτέον ότι ο τζίρος της Antopack-Αντωνίου Α.Ε. το 2018 έκλεισε σχεδόν στα 8 εκατ. ευρώ διανύοντας «µια θετική χρονιά», όπως τη χαρακτηρίζει η διευθύνουσα σύµβουλος Πέραν των ευρωπαϊκών χωρών, όπου υπάρχει πληθώρα καταναλωτικών προϊόντων, το ενδιαφέρον της κυρίας Αντωνίου για την Αφρική είναι µεγάλο.
«Νοµίζω πως εκεί είναι το µέλλον της συσκευασίας και της εκτύπωσης µε δεδοµένο ότι αυτές οι αγορές είναι ιδιαίτερα αναπτυσσόµενες και χωρίς τον µεγάλο ανταγωνισµό που υπάρχει στην Ευρώπη».
Η διείσδυση εκεί βέβαια µόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι, όπως εξάλλου και η ίδια έχει διαπιστώσει στα πολλά ταξίδια της στη Νότιο Αφρική και την Αιθιοπία, αλλά και συµµετέχοντας σε εκθέσεις εκεί. «Το αστείο είναι ότι ακόµα και στην Αφρική µάς ρωτάνε πώς πάει η οικονοµία της χώρας µας. Και όµως το “ρίσκο Ελλάδα” το επικαλούνται ακόµα και οι Αφρικανοί για την επιφυλακτικότητα που επιδεικνύουν στη σύναψη µιας εµπορικής συµφωνίας».
Επενδύσεις
Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισµού του µηχανολογικού εξοπλισµού και της επέκτασης σε νέα προϊόντα, η Antopack ολοκληρώνει τον επόµενο µήνα επένδυση ύψους 2,5 εκατ. ευρώ στο εργοστάσιο που βρίσκεται στη ΒΙ.ΠΕ. Βόλου. Είχαν προηγηθεί το διάστηµα 2008-2017 επενδύσεις συνολικού ύψους 5 εκατ. ευρώ. Ενα από τα προϊόντα που τα τελευταία χρόνια θέλει να ενισχύσει η εταιρεία είναι τα λεγόµενα «display boxes», τα χαρτοκιβώτια µε εκτύπωση δηλαδή που µαζί µε τα προϊόντα µπαίνουν στα ράφια των λιανεµπορικών αλυσίδων. «Είναι µία καινούρια αγορά. Πλέον το κουτί έχει χρώµα και είναι γυαλιστερό.
Μπορεί να το ξεκίνησαν τα discount markets, όµως αρχίζουν να το χρησιµοποιούν τώρα σε έναν βαθµό και οι mainstream αλυσίδες, αφού από τη µία η συγκεκριµένη συσκευασία δίνει προστιθέµενη αξία στο προϊόν και από την άλλη οι αλυσίδες γλιτώνουν εργατικά χέρια», λέει η κυρία Αντωνίου και προσθέτει: «Βέβαια όλο αυτό θέλει τεχνογνωσία. Σκεφτείτε ότι µιλάµε για χαρτί που µπαίνει στην υγρασία του ψυγείου...».
Εξάλλου για την ίδια το µέλλον στον κλάδο είναι η χάρτινη συσκευασία. Κάτι που, όπως λέει, ήδη φαίνεται µε την προσπάθεια περιορισµού της πλαστικής συσκευασίας που έχει ξεκινήσει σε επίπεδο Ε.Ε.
Το µέλλον, επίσης, είναι η ψηφιοποίηση, όπως λέει. «Σε αυτό µπορώ να πω ότι είµαστε αρκετά µπροστά. Αν εξαιρέσουµε το λογιστήριο όπου εκ του νόµου γίνονται οι εκτυπώσεις για τιµολόγια, δελτία αποστολής κ.λπ., όλη η βιοµηχανία δουλεύει αποκλειστικά ηλεκτρονικά».
Αισιόδοξη
Σε ό,τι αφορά την πορεία της οικονοµίας η κυρία Αντωνίου εµφανίζεται αισιόδοξη. Σηµειώνει ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά βήµατα προς τη θετική κατεύθυνση, ωστόσο αποµένουν πολλά ακόµα που πρέπει να γίνουν, τόσο σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του κράτους όσο και την ενίσχυση της επιχειρηµατικότητας και την αλλαγή της αρνητικής νοοτροπίας για το επιχειρείν. «Τα µηνύµατα είναι θετικά, αν και ο κόσµος δεν έχει δει ακόµα αυτή τη βελτίωση. Ούτε θα τη δει άµεσα.
Σε πρώτη φάση θα δούµε τη βελτίωση των µακροοικονοµικών µεγεθών και σε δεύτερο χρόνο η βελτίωση αυτή θα διαχυθεί σε ευρύτερα κοινωνικά στρώµατα. Ετσι συµβαίνει πάντα. Αλλωστε και η κρίση µπορεί να ξεκίνησε ουσιαστικά το 2008, ωστόσο το 2011-2012 έγινε αισθητή στους πάντες. Αντίστοιχα θα χρειαστούµε κάποια χρόνια, περίπου µια τετραετία, µέχρι να δούµε τα οφέλη της ανάκαµψης στην καθηµερινή ζωή µας. Ολα αυτά βέβαια µε την προϋπόθεση ότι δεν θα συµβεί κάτι αναπάντεχο».
INFO
